Misschien: onzekerheid en mogelijkheden
Onderstaand gedicht kwam in mij op toen ik lag te denken aan hoe ‘wij’ elkaar aan het ontdekken zijn. Vol vertrouwen bewandelen we onze paden maar af en toe zoeken we naar wat extra bevestiging van het een of ander. Het lijkt wel of we juist dan iedere keer nog meer connecties ontdekken.
Misschien,
Ben ik het grootste woord dat er is.
In mij huizen onzekerheid en talloze mogelijkheden.
Daar wandelen ze samen hand in hand,
Struikelend over hun eigen creaties,
Voetstappen die komen en gaan,
Die gezet lijken te zijn en misschien nog gezet gaan worden.
Wie ben ik?
… Misschien
… Jij
… Beide?